എരിയുമീ ഭൂമിയില് ഒരു നേര്ത്ത തണലായി നീ എന്നുമെന്നരികിലുണ്ടായിരുന്നു .
നിന്റെ ദുഖവും എന്റെ ദുഖവും ഒരുപാടു പങ്കിട്ടതായിരുന്നു..
അകലുമാ തീരത്തെ പിരിയുവാന് വയ്യാത്ത തിരകളെപോലെന്നുമായിരുന്നു.
ജീവന്റെയുള്ളില് നിന് ഓര്മ്മകള് ഒരുനാളും അണയാതെ കത്തിയെരിഞ്ഞിരുന്നു. എന്നിട്ടുമെന്തിനാണേതോ തുലക്കൊളിലെന്നെയുമുപെക്ഷിച്ചു പൊയ്ക്കളഞ്ഞു ...
Monday, June 1, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment